Ένα άσκοπο δημοψήφισμα μιας φρούδας ελπίδας

Τρία χρόνια πέρασαν από την ημέρα διεξαγωγής του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου 2015, της μεγαλύτερης πολιτικής απάτης στην ιστορία του ελληνικού έθνους. Η γκρίζα αυτή επέτειος έρχεται να  επιβεβαιώσει  με «πανηγυρικό» τρόπο την φαρσοκωμωδία που ζήσαμε όλοι εκείνες τις  μέρες… Ο ελληνικός λαός από πρωταγωνιστής μετατράπηκε σε κομπάρσο β’  διαλογής στο θέατρο του παραλόγου που με μαεστρία έστησε ο θίασος που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ.

Κανείς δεν δικαιούται να ξεχάσει το κλίμα εκείνων των ημερών.  Κλίμα εθνικού διχασμού  και μίσους, λόγια για Γερμανοτσολιάδες, και απειλές για στρατιωτική επιβολή της τάξης. Και μετά πανηγυρισμοί σε δρόμους και πλατείες. Ένα  πλήθος που το βράδυ του δημοψηφίσματος αποθέωνε  τους εμπνευστές του που λίγες μέρες μετά  υπέγραφαν μία χειρότερη συμφωνία από  αυτή που αρχικώς  με ηρωισμούς και αντριλίκια είχαν απορρίψει.

Ποιος αλήθεια πιστεύει σήμερα ότι αυτό το ΟΧΙ του ήταν πράξη αντίστασης και εθνικής υπερηφάνειας; Η απάντηση είναι ότι τότε πολλοί πίστεψαν ότι η Ελπίδα έρχεται. Πόσοι άραγε μπορούν να πειστούν τώρα ότι  η Ελπίδα επιστρέφει, με τους ίδιους ανθρώπους, πρωταγωνιστές στο έργο;

Έσυραν την χώρα  σε μία  περίοδο ατέρμονης  διαπραγμάτευσης  που οι διεθνείς ειδικοί εκτιμούν ότι μας κόστισε 200 δις ευρώ, δίνοντας μας το μοναδικό προνόμιο να έχουμε «πληρώσει» την πιο ακριβή γραβάτα στην ιστορία της ανθρωπότητας!  Ένα δημοψήφισμα που συν τοις άλλοις μας επέβαλλε   δύο αχρείαστα νέα μνημόνια, 14,5 δις νέα μέτρα, δημοσιονομική εποπτεία μέχρι το 2060, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας  και τερατώδη πλεονάσματα για δεκαετίες. Τόσο μας κόστισε  το δημοψήφισμα της «Ελπίδας (που) Έρχεται».

Και δυστυχώς οι έμποροι της ελπίδας είναι ακόμη  εδώ. Την έχουν μάθει καλά την δουλειά  τους. Τάζουν για να αρπάξουν. Ξεπουλάνε τη χώρα  για να κρατηθούν όσο το δυνατόν περισσότερο στην  εξουσία. Χαρίζουν Μακεδονία και μετατρέπουν τα νησιά μας σε αποθήκες ψυχών. Αυτή είναι η πραγματικότητα της «Ελπίδας»  τους  που τόσο ξεδιάντροπα  πούλησαν στον Ελληνικό λαό. Είναι η πρώτη  φορά που τόσοι λίγοι εξαπάτησαν με τόσο  χυδαίο τρόπο τόσους πολλούς.

Αλλά είναι  αργά για δάκρυα Μπέτυ.

Αργά για όλους μας!

 

Θεοτόκη (Τιτή) Ντολαπτσή

Έσπειραν ανέμους, θα θερίσουν θύελλες

Τότε φλέρταραν αβίαστα με τον τραμπουκισμό που επέδειξαν κάποιοι «αγανακτισμένοι πολίτες». Καλλιέργησαν κλίμα πολιτικής πόλωσης και επένδυσαν στο θυμικό  του.  Κλείσανε το μάτι στους αγανακτισμένους πολίτες και δικαιολόγησαν κάθε συμβάν προπηλακισμού πολιτικών προσώπων. Προέτρεπαν κατοίκους περιοχών να πάρουν τον νόμο στα χέρια τους και να λιντσάρουν όσους θεωρούσαν υπεύθυνους για αποφάσεις τοπικιστικού ενδιαφέροντος που δεν συμβάδιζαν με τα συμφέροντα τους. Καλούσαν την τότε κυβέρνηση «να φύγει από την πίσω  πόρτα» ή ακόμα καλύτερα «με ελικόπτερο από την ταράτσα”, όπως συνήθιζαν να λένε .

Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Βρίσκονται οι ίδιοι στο στόχαστρο όσων υποκινούσαν με τις πολιτικές ακρότητες και την παραφροσύνη τους. Τα πρόσφατα γεγονότα προπηλακισμού μελών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ το καταμαρτυρούν. Δυστυχώς, πολύ φοβάμαι αυτή είναι μόνο η αρχή. Οι ευθύνες είναι πολλές και οι ιθύνοντες γνωστοί. Είπαν πολλά και έταξαν ακόμη περισσότερα. Ο λαός δεν ξεχνά. Οι οργισμένες αντιδράσεις πολιτών κατά της συγκυβέρνησης κλιμακώνονται καθημερινά.

Όμως, κρίνεται  επιβεβλημένο την κρίσιμη αυτή περίοδο στην οποία η χώρα βάλλεται πανταχόθεν και έχει πολλά ανοικτά μέτωπα, να επικρατήσουν οι φωνές της σύνεσης , της αυτοσυγκράτησης και της λογικής. Δεν θα κερδίσει τίποτα η χώρα με  τις πρακτικές τραμπουκισμού. Και αυτό, μπορεί μονάχα να επιτευχθεί  αν καταδικάσουμε κάθε μορφή βίας από όπου και αν προέρχεται. Αυτό οφείλουμε να πράξουμε όλες οι πολιτικές δυνάμεις αυτού του τόπου.

Βέβαια, από το μυαλό μου δε φεύγει η φράση που  ο θυμόσοφος λαός μας συνηθίζει  να λέει:
Έσπειρες ανέμους , θα θερίσεις θύελλες !”
Δυστυχώς επιβεβαιώνεται για άλλη  μια φορά πως τίποτα δεν είναι τυχαίο …

Τιτή Ντολαπτσή

Να αγαπάτε τον εαυτό σας, να τον προσέχετε…

Να αγαπάτε τον εαυτό σας, να τον προσέχετε. Πρώτα από όλα για εσάς τις ίδιες αλλά και για όσους σας αγαπούν και σας έχουν ανάγκη. Φροντίστε την υγεία σας. Κάντε εξετάσεις μία  φορά το χρόνο. Μην παραμελείτε την πρόληψη , φροντίστε το σώμα σας, τον εαυτό σας και δείξτε  του σεβασμό.  Να είστε σίγουρες ότι θα σας το ανταποδώσουν.
Μάθετε να μην δικαιολογείτε την  αδιαφορία ή την καθυστέρησή σας.  Για εμάς τις γυναίκες π.χ στο ζήτημα του καρκίνου του μαστού, του πιο συχνού «γυναικείου» καρκίνου, δεν χωράνε παραλήψεις.  Η ετήσια μαστογραφία, η κλινική εξέταση από ειδικό γιατρό και η μηνιαία αυτοεξέταση είναι καθοριστικής σημασίας.  Μην αμελείτε στιγμή. Κλείστε ραντεβού τώρα με τον γιατρό σας.
Ο καρκίνος του μαστού δεν κάνει διακρίσεις και μπορεί να προσβάλλει οποιαδήποτε γυναίκα. Κάθε χρόνο στη χώρα μας καταγράφονται περίπου 4.500 νέα περιστατικά, ενώ υπολογίζεται ότι 1 στις 8 γυναίκες παγκοσμίως θα εκδηλώσει καρκίνο του μαστού σε κάποια φάση της ζωής της.  Η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη, φίλες μου. Η υγεία σας θα πρέπει να είναι άμεση  προτεραιότητα. Να αγαπάτε τον εαυτό σας, να τον προσέχετε. Γιατί εσείς μπορείτε να το κάνετε καλύτερα από τον καθένα!

Τιτή Ντολαπτσή

Έλληνες Αειναύτες και η Γιορτή της Ποντοπόρου Ναυτιλίας

Η χώρα μας υποδέχεται ένα από τα μεγαλύτερα ναυτιλιακά γεγονότα στον κόσμο αυτές τις μέρες , τα Ποσειδώνια 2018, καθώς η έκθεση άνοιξε τις πόρτες της χθές Δευτέρα 4 Ιουνίου,  στο εκθεσιακό κέντρο Metropolitan Expo στα Σπάτα με την συμμετοχή 1920 εκθετών από 92 χώρες .

Τα  Ποσειδώνια, που φέτος γιορτάζουν τα 50 χρόνια από την έναρξή τους, αποτελούν το πιο αναγνωρισμένο διεθνές ναυτιλιακό φόρουμ και παρέχουν μία πλατφόρμα παγκόσμιου βεληνεκούς για την παρουσίαση των ναυτιλιακών καινοτομιών, την εκκίνηση νέων και την ενίσχυση υφιστάμενων επιχειρηματικών σχέσεων.

Την ώρα που η χώρα μας περνά μία από τις δυσκολότερες περιόδους στην μεταπολεμική της ιστορία διοργανώσεις σαν τα Ποσειδώνια αποτελούν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να αναδειχθεί ο ρόλος της Ελλάδας ως κορυφαία δύναμη  στην παγκόσμια ναυτιλιακή σκακιέρα, καθώς ο ελληνόκτητος στόλος αντιστοιχεί στο 20% της παγκόσμιας θαλάσσιας μεταφορικής δυναμικότητας και στο 50% αυτής του στόλου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Στο σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο οικονομικό περιβάλλον οι τομείς στους οποίους έχουμε αναμφισβήτητα  στρατηγικά οικονομικά πλεονεκτήματα είναι ο Τουρισμός και η Ναυτιλία. Η δεύτερη, είναι το τρανταχτό παράδειγμα του «ελληνικού θαύματος», καθώς  με ελάχιστη κρατική παρέμβαση αλλά κυρίως με  ιδιωτικές πρωτοβουλίες αποφασισμένων, ικανοτάτων και ευφυών ανθρώπων η ελληνική ναυτιλία αναπτύχθηκε ανά τους αιώνες,  γιγαντώθηκε και επιβεβαιώνει καθημερινά το μεγαλείο του Ελληνισμού.

Την δεδομένη χρονική στιγμή, ο  τομέας της ναυτιλίας μπορεί και πρέπει να παίξει καθοριστικό ρόλο στην αναγέννηση της ελληνικής οικονομίας  μέσα από την δημιουργία θέσεων απασχόλησης, προσέλκυσης επενδύσεων, αναβίωσης της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης, στήριξη του θαλάσσιου και παράκτιου  τουρισμού και προώθηση δράσεων ενίσχυσης της λιμενικής πολιτικής και θεμάτων προστασίας περιβάλλοντος.

Ας εκμεταλλευτούμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας για να βγούμε επιτέλους από  το τέλμα και  αδιέξοδο των τελευταίων χρόνων. Οφείλουμε να το πράξουμε πρωτίστως για τις νέες γενιές που έρχονται.

Η ιστορία μας είναι ο καλύτερος δάσκαλος.

«Μέγα το της θαλάσσης κράτος» έλεγε ο Περικλής στην Αρχαία Αθήνα. Με άλλα λόγια, η δύναμη είναι στην θάλασσα.
Τίποτα δεν λέγεται τυχαία…

Τιτή Ντολαπτσή

Η σιωπή δεν είναι πάντα χρυσός.

Όσο κι αν θες να  στρέψεις το βλέμμα  αλλού  στην επικαιρότητα, ο νους σου δεν το χωρά και εκεί σε ξαναφέρνει. Θλίψη και οργή για την αθλιότητα στην Λέρο. Όχι μόνο για αυτούς τους γονείς – ΤΕΡΑΤΑ  αλλά για την κοινωνία που γνώριζε KAI προτίμησε να σηκώσει το χαλί να κρύψει τη σκόνη από κάτω. Ένα χρόνο πριν το κοριτσάκι είχε μιλήσει για τις καταστάσεις που βίωνε στο σπίτι.
Πόση δύναμη να χρειάστηκε να μιλήσει;  πόσο θάρρος;
«Τίποτα πιο θλιβερά τραγικό από τους συναγερμούς της ψυχής σου και να μην σε ακούει κανείς»  κάπου διάβασα. Πόσο εύστοχα τα  λόγια αυτά. Αμέτρητα τα  ερωτήματα  για την αδράνεια των κρατικών δομών.
Στο χέρι μας είναι να αναλάβουμε δράση, να σπάσουμε τη σιωπή, να μην αδρανήσουμε, να μην αδιαφορήσουμε ούτε αυτή, ούτε σε καμία άλλη περίπτωση.
Την επόμενη φορά που θα υποψιάζεσαι ότι κάτι  συμβαίνει σε παιδί, έχεις μονάχα  μια επιλογή, ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ.
Η σιωπή δεν είναι  πάντα χρυσός.
Για οποιοδήποτε περιστατικό αφορά σε παιδί θύμα βίας καλέστε στην «Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα παιδιά SOS 1056».

Για συμβουλευτική υποστήριξη σε παιδιά και ενήλικες καλέστε την «Ευρωπαϊκή Γραμμή Υποστήριξης Παιδιών 116111».

Το Κράτος Πρόνοιας σε Καιρούς Οικονομικής Κρίσης και ο Ρόλος της Φιλανθρωπίας και της Εκκλησίας

Το κράτος πρόνοιας, ή κοινωνικό κράτος, όπως συνήθως αποκαλείται, δημιουργήθηκε μέσα από το αίτημα των κοινωνιών για συλλογικές δομές κοινωνικής προστασίας, όπως   εκφράστηκε στις αρχές του προηγούμενου  αιώνα, και θεσμοθετήθηκε και αναπτύχθηκε στο πλαίσιο λειτουργίας των σύγχρονων κοινοβουλευτικών δημοκρατιών. Η κοινωνική προστασία αποτελεί θεμελιώδη υποχρέωση της πολιτείας, εξίσου σημαντική με την υγεία, την δικαιοσύνη, την εκπαίδευση και την ασφάλεια, για όλους τους πολίτες.

Το κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα, όπως αποτυπώνεται σε σχετική μελέτη του ΟΟΣΑ,   είναι ιδιαίτερα δαπανηρό  σε σύγκριση με άλλες χώρες μέλη του. Οι κοινωνικές δαπάνες στην Ελλάδα,  ως ποσοστό του ΑΕΠ, είναι υψηλότερες από τον μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ. Τα σχετικά στοιχεία του Οργανισμού για το 2016 παρουσιάζουν τη χώρα μας στην 8η θέση διαθέτοντας το 27% του ΑΕΠ για κοινωνικές δαπάνες, με ένα ποσοστό δηλαδή που είναι υψηλότερο από αυτό της Γερμανίας (25,3%), της Αγγλίας (21,5%), υψηλότερο  και τον μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ (21%).

Αυτή όμως είναι η μία όψη του νομίσματος που αφορά στις δαπάνες. Ας δούμε όμως και την άλλη που αφορά στην αποτελεσματικότητα αυτών των δαπανών ως προς τις προσφερόμενες κοινωνικές παροχές. Σύμφωνα πάλι με στοιχεία του ίδιου Οργανισμού η χώρα μας δυστυχώς είναι η τρίτη ευρωπαϊκή χώρα με τους υψηλότερους δείκτες φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, ακολουθώντας  την  Βουλγαρία και τη Ρουμανία, και αυτό παρά τις υψηλές κοινωνικές δαπάνες. Διαπιστώνεται λοιπόν ότι παρά τον γενναιόδωρο χαρακτήρα του κράτους πρόνοιας στη χώρα μας, οι κοινωνικές παροχές δεν φθάνουν αποτελεσματικά στους συμπολίτες μας που τις έχουν πραγματικά ανάγκη. Η γραφειοκρατία, η διαφθορά, οι πελατειακές σχέσεις, η ελλιπής χρηματοδότηση και  η απομάκρυνση  του κράτους από την κοινωνία, έχουν καταφέρει να μετατρέψουν το  κράτος πρόνοιας στην Ελλάδα σε έναν μηχανισμό παροχής χαμηλών υπηρεσιών με ένα δυσανάλογα υψηλό κόστος.  Η διαπίστωση αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία και  βαρύτητα όταν γίνεται εντός μιας περιόδου που χαρακτηρίζεται από την μεγαλύτερη οικονομική κρίση που έχει βιώσει η χώρα μας στην σύγχρονη ιστορία της, και όταν αυτές οι παροχές κρίνουν την επιβίωση αρκετών συνανθρώπων μας, ενώ υποσκάπτουν και αποσταθεροποιούν περαιτέρω την συνοχή της εκ των πραγμάτων ευάλωτης κοινωνίας μας.

Είναι προφανές ότι η κατάσταση αυτή δημιουργεί ένα σημαντικό κενό για την κοινωνία αναδεικνύοντας την ανάγκη της φιλανθρωπίας ως εναλλακτικού μοντέλου κοινωνικής πολιτικής, σε αναπλήρωση της απουσίας επαρκούς αρωγής του κράτους. Στον παρελθόν   οι συνεκτικοί δεσμοί της κοινωνίας ήταν πιο στενοί , στις  τοπικές  κοινωνίες σε μικρές πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά, ήταν σπάνιο φαινόμενο η παρουσία  αστέγων,  ζητιάνων ή  απροστάτευτων παιδιών.

Σήμερα παρατηρούμε ότι το έλλειμμα της πολιτείας καλύπτεται πλέον από την πρωτοβουλία διακεκριμένων συμπολιτών μας, επιχειρήσεων (δράσεις κοινωνικής ευθύνης) και φυσικά της  Εκκλησίας. Με ένα μεγάλο εύρος δράσεων, όπως χορήγηση γευμάτων και τροφίμων, προσφορά υγειονομικών υπηρεσιών και φαρμάκων, κ.α., είτε σε μεμονωμένους συγκεκριμένους συμπολίτες μας, είτε σε ευάλωτες από την κρίση γεωγραφικές περιοχές και κοινωνικές ομάδες, η φιλανθρωπία  βρήκε έναν αποτελεσματικό τρόπο να ανακουφίσει συνανθρώπους μας, να τους εμπνεύσει την ελπίδα για κάτι καλύτερο, και να προσφέρει έμπρακτη αλληλεγγύη στην βαριά χειμαζόμενη ελληνική κοινωνία, αναπληρώνοντας τον ρόλο του κράτους που αδυνατεί να ανταποκριθεί με επάρκεια.

Ιδιαίτερα θα ήθελα να σταθώ στον ρόλο της Εκκλησίας που όπως έκανε πάντα έτσι και μες στα χρόνια της κρίσης απηύθυνε τον παρηγορητικό, παρακλητικό και ελπιδοφόρο λόγο της σε κάθε άνθρωπο που υποφέρει, προσφέροντας έμπρακτη συμπαράσταση σε αρκετές χιλιάδες οικογένειες μέσα από ένα πολύ μεγάλο τόσο σε εύρος δράσεων όσο και σε αριθμό, δίκτυο φορέων και υπηρεσιών  πρόνοιας. Αυτή την αλήθεια πρέπει ευθαρσώς να την λέμε, όπως και αυτό το πολύ σημαντικό κοινωνικό έργο που επιτελεί η Εκκλησία μας, πρέπει να το στηρίζουμε.

Θεοτόκη Τιτή Ντολαπτσή