Το χρονοντούλαπο της καρδιάς άνοιξε…τότε που όλα ήταν ανεπιτήδευτα όμορφα , αγνά…. τότε που πηδούσα κρυφά το κάγκελο της αυλής του σπιτιού στο χωριό για να μου δώσεις κρυφά μία σοκολάτα …. η γιαγιά Αρτεμισία…μια ακόμα γιαγιά της καρδιάς μου….σε ευχαριστώ για το καλύτερο κομμάτι που ζει αναλλοίωτο μέσα μου!!!
