ΑΥΤΗ ΤΗ ΠΕΜΠΤΗ ΠΟΥ ΤΗΝ ΛΕΜΕ ΜΕΓΑΛΗ…

Αυτή τη Πέμπτη… που τη λέμε Μεγάλη

Είναι κάτι στιγμές, που το δάκρυ δείχνει την αδυναμία της ψυχής και η συγκίνηση δονεί τις καρδιές, όχι από Θρησκευτικότητα μόνο, ούτε από τις άγονες αιτίες των ανθρωπίνων σχέσεων. Οι καρδιές δονούνται, από το πάθος της ταύτισης με τα του Χριστού πάθη και το μαρτύριο της ανθρώπινης παράνοιας. Το μεγαλείο της ταπεινότητας προσβάλλεται με τον πιο βάναυσο τρόπο, σαν σ ένα ξύλινο Σταυρό, που το σώμα ματώνει και πληγώνεται απ’ το καρφί της αγνώμονης πράξης, από το καρφί της ανθρώπινης μικρότητας… Αντίδραση η συγχώρεση και η θεϊκή συνέχεια υποτάσσεται σε μία λέξη «Τετέλεσται»…

 

Η εικόνα ίσως περιέχει: 1 άτομο, στέκεται και υπαίθριες δραστηριότητες