Τη Δευτέρα, 27 Μαΐου, ξημέρωσε μια διαφορετική ημέρα για την πατρίδα μας. Μια μέρα που μας γεμίζει αισιοδοξία, που φέρνει ξανά αληθινή και όχι κάλπικη ελπίδα στον τόπο μας. Η ευρύτατη νίκη της ΝΔ στις Ευρωεκλογές, με 9,5 μονάδες διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ, γίνεται παραγωγός εξελίξεων. Παράλληλα, και στις αυτοδιοικητικές εκλογές, η επικράτηση των υποψηφίων που προέρχονται ή στηρίζονται από τη ΝΔ υπήρξε απόλυτη, με τους κυβερνητικούς υποψήφιους να καταβαραθρώνονται, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά, την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να αποκτήσει ερείσματα στις τοπικές κοινωνίες.
Ήδη, ο Αλέξης Τσίπρας, εκών άκων, ανακοίνωσε πως μετά και την ολοκλήρωση των αυτοδιοικητικών εκλογών την προσεχή Κυριακή, θα ζητήσει από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την επίσπευση των εθνικών εκλογών. Καιρός ήταν.
Η πατρίδα μας, βαρύτατα τραυματισμένη από την 4ετη διακυβέρνηση Τσίπρα, πρέπει να ξαναβρεί το δρόμο της, να ξαναμπεί σε τροχιά ανάπτυξης και προόδου, να προχωρήσει μπροστά. Αρκετά με το διχασμό, την εσωστρέφεια, τη διάλυση, την απαξίωση των θεσμών, την οικονομική καθυστέρηση, τη φτωχοποίηση της μέσης τάξης, την εξαθλίωση των κατώτερων τάξεων, που επέφερε η άσκηση κυβερνητικού έργου από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η ΝΔ, το κόμμα που έβαλε την Ελλάδα στην ΕΕ, πριν 40 χρόνια ακριβώς, είναι η μόνη πολιτική δύναμη που εγγυάται διαχρονικά την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Και σήμερα, είναι και η παράταξη που αναλαμβάνει, κι όχι για πρώτη φορά στην Ιστορία της χώρας, να σηκώσει ξανά την Ελλάδα στα πόδια της, να χτίσει εκεί που οι άλλοι ήξεραν και ήθελαν μόνο να γκρεμίζουν.
Σε πολλούς, προκάλεσε έκπληξη η διαφορά των Ευρωεκλογών. Στο κυβερνητικό στρατόπεδο δε, σαστιμάρα, πανικό, παράκρουση. Τέτοια ήταν η απόσταση που χωρίζει τους κυβερνώντες από την ελληνική κοινωνία, από τον μισθωτό, τον ελεύθερο επαγγελματία, τον άνεργο, τον συνταξιούχο, το φοιτητή.
Μέσα στη χαύνωση της εξουσίας, και χωρίς να μεσολαβούν εκλογικές διαδικασίες από το Σεπτέμβριο του 2015, πίστεψαν πως, σιγά σιγά, με την απαξίωση των θεσμών, την φτηνή προσπάθεια εξαγοράς του εκλογικού σώματος, και τον «άχαστο» ηγέτη τους, που, όμοια με τον «Άνθρωπο που γελά» του Ουγκώ, διατηρεί μόνιμα το χαμόγελό του, ακόμη κι όταν εκποιεί την εθνική περιουσία ή όταν ευνοεί την παραχάραξη της ελληνικής Ιστορίας, θα εγκαθίδρυαν τελικά, το μαδουρικό καθεστώς των ονείρων τους.
Από την άλλη όμως, μια ορθή ανάγνωση των μηνυμάτων της ελληνικής κοινωνίας από το 2016 και μετά, όταν δηλαδή απορροφήθηκαν οι κραδασμοί των capital controls και του καταστροφικού πρώτου κυβερνητικού εξαμήνου του 2015, το πράγμα φαινόταν. Η ΝΔ προηγείτο σταθερά σε όλες τις δημοσκοπήσεις, κέρδιζε σε όλα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είχε σταθερό και ολοένα και διευρυνόμενο προβάδισμα ως προς την καταλληλότητα ως πρωθυπουργός.
Σε σχεδόν ένα μήνα, η χώρα θα οδηγηθεί εκ νέου στις κάλπες, ώστε να εκλέξει νέα κυβέρνηση. Θεωρώ αυτονόητο πως για τη ΝΔ, ο στόχος είναι η επίτευξη μιας ευρύτατης πλειοψηφίας που θα παρέχει κοινοβουλευτική αυτοδυναμία, προκειμένου να μπορεί, απρόσκοπτα να προχωρήσει στην ανόρθωση του τόπου και στην υλοποίηση του προγράμματος της.
Σε αυτή τη μάχη, στον αγώνα να ξανακερδίσουμε την πατρίδα μας, δεν περισσεύει κανείς. Χρέος όλων μας, να ανταποκριθούμε στο προσκλητήριο του Κυριάκου Μητσοτάκη και να αγωνιστούμε να πείσουμε και όσο το δυνατόν περισσότερους συμπολίτες μας, να στηρίξουν τη ΝΔ με την ψήφο τους. Να θεραπεύσουμε τις πληγές του φρικτού διχασμού που καλλιεργήθηκε και να κάνουμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη, πρωθυπουργό όλων των Ελλήνων.
Τιτή Ντολαπτσή