Πάντα έλεγαν οι παλιότεροι ότι « η Ζωή επιβάλλει τους κύκλους» … αυτή ορίζει την αρχή και το τέλος … μα το πιο πολύ, είναι, αυτή, που ορίζει τη διάρκεια …
Κάθε μέρα που περνάει, είναι μια αφαίρεση, από τις μέρες, που μας απομένουν … Έτσι, καθώς η μαθηματική πράξη ορίζει το «απόλυτο» χαμηλώνει το φως … Βεβαιώνεται η φράση του Νίκου Καζαντζάκη ότι « ερχόμαστε απ’το σκοτάδι της μήτρας και καταλήγουμε στο σκοτάδι του τάφου…το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή»!!! Στο στάδιο, που αυτό το φως χαμηλώνει ορίζουμε το χλωμό του αποτέλεσμα σαν « Τρίτη ηλικία»!!. Αυτή η ηλικία, που τις μέρες αυτές, που ζούμε δοκιμάζεται πιο πολύ, από κάθε άλλον. Οι παππούδες μας, οι γιαγιάδες μας, οι γονείς μας. Δεν είναι, προσφορά, είναι υποχρέωση, να τους προσφέρουμε επιστρατεύοντας, όλη μας τη δύναμη ψυχής, σταγόνες αισιοδοξίας και εμψύχωσης, μες από την ευγνωμοσύνη και την τροφοδότηση της όποιας χαράς, που θα τους απαλύνει τη δοκιμασία της εποχής… πάνω απ’ όλα μη τους αγνοούμε και να μη δείχνουμε, ότι τους συμπονούμε, αλλά ότι είμαστε μαζί, συνυπάρχουμε, συμβιώνουμε, συνεργαζόμαστε και υπάρχει βεβαιωμένη η ελπίδα της φωτεινής μέρας… Είναι το πιο λίγο, που γίνεται πολύ, ίσως, να γίνεται όλα… αρκεί να πιστέψουμε, ότι αυτό, που ορίζεται σαν ηλικία Τρίτη, εμείς το χούμε σαν θέση Πρώτη!!!
