Το τελευταίο διάστημα ο κ. Τσίπρας έχει καταφύγει σε μία ανελέητη υποσχεσιολογία που θυμίζει τις μέρες του 2015, Η μνήμη είναι αμείλικτη για μερικούς, όπως και η νοημοσύνη. Ότι και αν υποσχεθεί ο Πρωθυπουργός μας, θα το πιει στο τέλος το πικρό ποτήρι των εκλογών . Ότι και αν “δώσει» ούτε τη διαφορά του μειώνει από την ΝΔ ούτε την εικόνα που έχουν σχηματίσει οι πολίτες για αυτόν αλλάζει.
Τι να πρωτοαναφέρω από τα λόγια του των τελευταίων ημερών. Για τις εξαγγελίες περί μισθοδοσίας των κληρικών από τα δημόσια ταμεία αλλά χωρίς να είναι δημόσιοι υπάλληλοι, για τις 10000 νέες προσλήψεις που ανοίγουν στο Δημόσιο με μισθολογικό κόστος 200 εκατ. Ευρώ, για την πρόσληψη άλλων 18500 και πλέον δημόσιων υπαλλήλων το 2020, δηλαδή μετά τις εκλογές. Και όλα τα παραπάνω να εξαγγέλλονται παράλληλα με τα υποσχόμενα αναδρομικά σε δεκάδες κοινωνικές ομάδες και χωρίς να ξεχνάμε την μη περικοπή των συντάξεων που διατείνεται ότι έχει πετύχει.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι διαμορφώνει το δικό του «λεφτά υπάρχουν» . Η κυνική απάντηση του στην ερώτηση πού θα εξευρεθούν οι πόροι για τις χιλιάδες προσλήψεις τις οποίες εξήγγειλε: «Μην ανησυχείτε, θα βρούμε τους πόρους. Θα βρούμε τους πόρους για να κάνουμε προσλήψεις» μας οδηγεί σε ένα και μόνο συμπέρασμα . Ότι γνωρίζει καλά ότι πλησιάζει το πολιτικό του τέλος και κάνει ότι μπορεί για να το καθυστερήσει. Υπόσχεται συνεχώς και διαστρεβλώνει κατά συρροή την πραγματικότητα για να καρπωθεί πολιτικά οφέλη . Εκτός από ψεύτης είναι και πολιτικά ανήθικος.
Γιατί σε μία χώρα που η οικονομία καρκινοβατεί, που οι μισθοί και οι παροχές υγείας μοιάζουν με τριτοκοσμικής , που οι επενδύσεις είναι ανύπαρκτες ,που οι νέες θέσεις εργασίας είναι μηδαμινές, που η φορολογία γονατίζει τα νοικοκυριά , που δεν υπάρχει καμία αίσθηση ασφάλειας στους πολίτες και τα πανεπιστήμια της χώρας είναι έρμαια μπαχαλάκηδων, ρουβίκωνων και λοιπών «ακτιβιστών», είναι τουλάχιστον εξοργιστικό ο Πρωθυπουργός αυτής της χώρας να ισχυρίζεται ότι όλα βαίνουν καλώς! Ότι η χώρα γυρίζει επιτέλους στην κανονικότητα!
Μάλλον η έννοια της κανονικότητας έχει αποκτήσει άλλη έννοια για τον ίδιο. Δεν εξηγείται αλλιώς.
Οι περισσότεροι Έλληνες αισθάνονται οργή και αγανάκτηση . Για τα χαμένα χρόνια της διακυβέρνησης του που στοίχισε στην χώρα πάνω από 100 δις και την καθυστερημένη έξοδο από την κρίση και τα μνημόνια.
Βέβαια , ο κ Τσίπρας επιλέγει συνειδητά να μας εξαπατήσει για άλλη μία φορά τάζοντας λαγούς με πετραχήλια. Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται σήμερα είναι απλό αλλά ουσιώδες : Εμείς θα τον αφήσουμε και αυτή τη φορά;
Τιτή Ντολαπτσή