Κάθε μέρα που περνάει αισθάνεται κανείς βέβαιος, πως, εντάξει, αυτό ήταν, πιάσαμε πάτο, δεν έχει παρακάτω. Και αυτό φυσικά συνεπάγεται πως υπάρχει ελπίδα ανάκαμψης πλέον, όπως ακριβώς όταν φτάνει κανείς στον πυθμένα της θάλασσας, έχει να πάει μόνο προς τα πάνω με την άνωση. Δυστυχώς όμως, δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο με την κατάσταση στην πολιτική ζωή της χώρας.
Παράδειγμα ο κύριος Πολάκης, ο οποίος μάλλον θα χαρίσει το ονοματάκι του στο φαινόμενο που ο ίδιος δημιούργησε, ένα φαίνομενο που διακρίνεται από δήθεν καταγγελτικό λόγο, χυδαιότητα, μαγκιά τραμπούκου, θράσος, έλλειψη ντροπής. «Πολακισμός», έτσι θα λέμε και θα καταλαβαίνουμε ποιό ακριβώς είδος στάσης στα δημόσια πράγματα θα εννοούμε.
Σα να μην έφτανε η χυδαία και άνανδρη επίθεση σε έναν νεκρό δημοσιογράφο μετά την εις βάρος του απόφαση που δικαίωνε πανηγυρικά τον εκδημήσαντα, ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας, μας απασχόλησε με το καταναλωτικό του δάνειο των 100 χιλιάδων ευρώ, σε μια εποχή που η αγορά έχει κυριολεκτικά και μεταφορικά παγώσει, και ο τραπεζικός δανεισμός είναι ουσιαστικά αδύνατος ακόμη και για υγιείς επιχειρήσεις ή νοικοκυριά.
Παράνομο; Δικαστές δεν είμαστε. Ούτε εμπειρογνώμονες. Οπωσδήποτε είναι κάτι που αξίζει να ερευνηθεί. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Όπως και συνδυαστικά οι δηλώσεις του κυρίου Πολάκη, ότι, ας πούμε προ της ανάληψης του υπουργικού θώκου είχε τα διπλάσια και τριπλάσια (!) εισοδήματα. Μακάρι να τα έχει και να τα χαίρεται ο άνθρωπος, ελπίζουμε φυσικά πως το έχει δηλώσει στην εφορία και δεν έχει ακολουθήσει την πρακτική που ακολουθούσε όταν ως δήμαρχος τηρούσε δίπλα βιβλία.
Την ίδια στιγμή, βγαίνουν στην δημοσιότητα απειλές του κύριου Καμμένου προς τον κύριο Κοτζιά. Ένα κλίμα που θυμίζει ανοιχτό κάδο απορριμμάτων, μια αποφορά και μια μπόχα, ενώπιον της οποίας είναι αδύνατον να κλείσει κανείς τα μάτια.
Προφανώς και θα ήταν αφελές να ισχυριστεί κάποιος πως η πολιτική μας ζωή υπήρξε υποδειγματική και μόλις τα τελευταία χρόνια έχουμε τέτοια φαινόμενα. Όχι. Σκάνδαλα, πολιτική κατάπτωση, εκτεταμένη διαφθορά, ανηθικότητα και κατάχρηση εξουσίας, έχουμε ξαναζήσει πολλές φορές στον τόπο μας. Ωστόσο, νομίζω πως δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε, πως πρώτη φορά έχουμε φτάσει σε αυτό το επίπεδο και να έχουμε πιάσει πάτο και να πηγαίνουμε ακόμα πιο κάτω. Και η κατάσταση αυτή αποτελεί βούτυρο στο ψωμί εκείνων που βλέπουν με καχυποψία ή εχθρότητα τη δημοκρατία μας, την έστω ατελή Δημοκρατία μας. Τα άκρα βλέπετε, δεν αυξάνουν την δύναμή τους, τυχαία, από τη μια μερα στην άλλη· εκμεταλλεύονται, σε κάθε περίσταση, τις αδυναμίες της Δημοκρατίας μας γι’ αυτό έχουμε υποχρέωση να την θωρακίσουμε.
Υστερόγραφο: την ώρα που γράφονταν αυτές τις γραμμές πληροφορήθηκα πως ο κύριος Πολάκης προχώρησε σε ένα ακόμη «κατόρθωμα», την παράνομη ηχογράφηση τηλεφωνικής του συνομιλίας με τον κεντρικό τραπεζίτη, κύριο Στουρνάρα. Δυστυχώς δεν μας προκαλεί έκπληξη το γεγονός αυτό, δεδομένου του είδους που έχει επιδείξει καθόλη τη διάρκεια της δημόσιας παρουσίας του ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας. Αυτό το οποίο όμως αναρωτιόμαστε, και οφείλουμε να αναρωτηθούμε όλοι, ως ευαίσθητοι πολίτες, είναι υπάρχει τελικά εισαγγελέας σε αυτή τη χώρα;
Τιτή Ντολαπτσή