Μένουμε σπίτι..!!

 

Η Κοινωνία στη ΜΕΘ….
Η Κοινωνία στη Παγκόσμια Ιστορία νόσησε πολλές φορές… Νόσησε και από σωματικές και από ψυχικές ασθένειες… Ήταν βαριά τα τραύματα της και κατά τη διάρκεια και μετά κυρίως από τους δυο Παγκόσμιους Πολέμους… Σε εκείνους τους καιρούς πλήρωνε την ασθένεια της Ανθρώπινης Ανοησίας, που λέγεται Πόλεμος… Ο θάνατος ήταν ακαριαίος… Σήμερα όλα είναι διαφορετικά.. Ζούμε αποτελέσματα Πολέμου, χωρίς συνθήκες Πολέμου… Ο εχθρός κοινός… αόρατος, ισχυρός, ύπουλος… Πεδίο μάχης, όλος ο Πλανήτης και η πρώτη γραμμή, η Εντατική των Νοσοκομείων… Όπλα τα Ιατρικά Εργαλεία… Δεν έχουν αξία τα πυροβόλα… αξία έχουν οι αναπνευστήρες… δεν χρειάζονται στρατηγοί, χρειάζονται νοσηλευτές, δε θελουμε σφαίρες, θέλουμε εμβόλια, δεν πολεμάει ο Άνθρωπος τον Άνθρωπο, πολεμάει ο Άνθρωπος τον θάνατο… μια μάχη, ένας αγώνας, που δεν έχει στοιχηματίσει κανείς… γιατί κυρίως ζούμε αισθανόμαστε ότι ζούμε όλοι στη ψυχολογική Εντατική, εκεί που διασωληνώνεσαι με τον ίδιο σου τον εαυτό, δεν χρειάζεσαι θερμόμετρα, χρειάζεσαι τρομόμετρα, τονοτήρες αισιοδοξίας και ενέσεις Ελπίδας… Σ’αυτή τη ΜΕΘ ζούμε όλοι… χωρίς συγγενείς απ´εξω, ίσως και χωρίς γιατρούς… Κάποιοι λένε, ότι ζούμε τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο μπορεί… Ίσως μετά απ´αυτό, να μη καταλάβουμε μάλλον να συνειδητοποιήσουμε, πως αν αυτός είναι ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος…πόσο ανόητο θα ήταν, να μιλάμε ή μάλλον να φοβόμαστε τον Τέταρτο …

 

Πάντα έλεγαν οι παλιότεροι ότι « η Ζωή επιβάλλει τους κύκλους» … αυτή ορίζει την αρχή και το τέλος … μα το πιο πολύ, είναι, αυτή, που ορίζει τη διάρκεια …
Κάθε μέρα που περνάει, είναι μια αφαίρεση, από τις μέρες, που μας απομένουν … Έτσι, καθώς η μαθηματική πράξη ορίζει το «απόλυτο» χαμηλώνει το φως … Βεβαιώνεται η φράση του Νίκου Καζαντζάκη ότι « ερχόμαστε απ’το σκοτάδι της μήτρας και καταλήγουμε στο σκοτάδι του τάφου…το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή»!!! Στο στάδιο, που αυτό το φως χαμηλώνει ορίζουμε το χλωμό του αποτέλεσμα σαν « Τρίτη ηλικία»!!. Αυτή η ηλικία, που τις μέρες αυτές, που ζούμε δοκιμάζεται πιο πολύ, από κάθε άλλον. Οι παππούδες μας, οι γιαγιάδες μας, οι γονείς μας. Δεν είναι, προσφορά, είναι υποχρέωση, να τους προσφέρουμε επιστρατεύοντας, όλη μας τη δύναμη ψυχής, σταγόνες αισιοδοξίας και εμψύχωσης, μες από την ευγνωμοσύνη και την τροφοδότηση της όποιας χαράς, που θα τους απαλύνει τη δοκιμασία της εποχής… πάνω απ’ όλα μη τους αγνοούμε και να μη δείχνουμε, ότι τους συμπονούμε, αλλά ότι είμαστε μαζί, συνυπάρχουμε, συμβιώνουμε, συνεργαζόμαστε και υπάρχει βεβαιωμένη η ελπίδα της φωτεινής μέρας… Είναι το πιο λίγο, που γίνεται πολύ, ίσως, να γίνεται όλα… αρκεί να πιστέψουμε, ότι αυτό, που ορίζεται σαν ηλικία Τρίτη, εμείς το χούμε σαν θέση Πρώτη!!!

 

Πανδημίοελλαδικές Εξετάσεις.. Οι Πανελλαδικές εξετάσεις πάντα αποτελούσαν εθνικό γεγονός. Αυτή τη χρονιά, όμως, αποτελούν την ουσία ενός πρακτικού προβλήματος στη διεξαγωγή τους και εν τέλει στην αντικειμενικότητα τους… Οι υποψήφιοι της φετινής χρονιάς, κάτω απ’ τις συνθήκες της κοινωνικής και ατομικής μάχης απέναντι στον κοροναϊό δοκιμάζονται διαφορετικά. Η οικογενειακή ψυχολογία, που ήταν υποστηρικτική και προστατευτική, αυτή την περίοδο, ζει την έκπτωση της αισιοδοξίας και της εμψύχωσης, προκειμένου ν’αντιμετωπίσει, όλη αυτή την γενικότερη αρνητική κατάσταση της κοινωνίας, φανταστείτε την ψυχολογία στο σπίτι, του υποψηφίου, που ο πατέρας έχει κλείσει το κατάστημα του και η μητέρα ή δεν δουλεύει ή κάνει περιστασιακά ημερομίσθια. Φανταστείτε το κλίμα στο σπίτι, που δεν μπορεί, να το επισκεφτεί ο καθηγητής, που έχει αναλάβει τα ιδιαίτερα μαθήματα, το κλειστό Φροντιστήριο, την στοιχειώδη ψυχολογία των 18 χρόνων, που ετοιμάζονται, για την ωραία μάχη… Σημαντικότερο όλων, όμως, είναι… Δεν γνωρίζουν οι υποψήφιοι ποσό χρόνο έχουν ακόμα, γι αυτή τη μάχη.!!! Είναι μια περίοδος, που τροφοδοτεί, τον φόβο, την άτυχη συγκυρία, την απαισιοδοξία, την αβεβαιότητα και την άνιση αναμέτρηση… Οι Πανελλαδικές εξετάσεις γίνονται Πανδημιοελλαδικές… Οι μεγαλύτεροι έχοντας την ευθύνη των μικρότερων, ας τους στηρίξουμε με κάθε τρόπο, που κάνει πιο ανώδυνη την δοκιμασία τους, πιο εύκολες τις δύσκολες ώρες τους, πιο ενθαρρυντικές τις πράξεις τους… δεν υπάρχει ιός, που να προσβάλλει τον συναισθηματισμό… χρειάζεται απλά την βαθιά αλήθεια της ευχής «Καλή επιτυχία» μες την κυριαρχία «Απόλυτης ατυχίας»…

“αργειε ναλθει εκείνη η μέρα κι ήταν όλα σιωπηλά”
Ήταν, ο ήχος της σιωπής … αυτός της καρτερίας και της βουβής προσευχής, σε μια εικόνα Παναγίας παλαιάς, στο υγρασμένο ρημοκλήσι, με το λειωμένο κερί και το σκουριασμένο αλάδευτο καντήλι… Άργειε να ‘λθει εκείνη η μέρα … του λυτρωμού και της γιορτής της λεύτερης, στο χώμα, που τα λιόδεντρα φιλεύουν την Άνοιξη στων βράχων τη σχισμάδα …
Χρόνια πολλά Πατρίδα μου… τιμή και δόξα στους λίγους, που έκαναν πολλά…τιμή σ’αυτούς, που τους αξίζουν όλα!!!🇬🇷🇬🇷🇬🇷🇬🇷🇬🇷🇬🇷🇬🇷🇬🇷🇬🇷🇬🇷🇬🇷🇬🇷

Ζούμε…ένα είδος υποχρεωτικού εγκλεισμού!!! Η άνοιξη , όμως είναι κοντά και και κανένας, δεν την σταμάτησε ποτέ!! Η Φύση λέει «παρών» και δεν τη βλέπουμε απ’το τζάμι… Εκείνη μπαίνει, απ’ το τζάμι στην ψυχή μας. Ζούμε, ένα πρωτόγνωρο περιορισμό των ελευθεριών μας… Η εσωτερική ελευθερία, όμως, δεν περιορίζεται ποτέ… αντίθετα, όταν προκαλείται δυναμώνει τα θέλω της και τις αρχές της. Ζούμε, το ρόλο του αδύναμου… ο δυνατός, όμως, φαίνεται στο τέλος του αγώνα και ο νικητής μετά από αγώνες πολλούς… Ζούμε κάτω απ’το πέπλο της άμυνας… και καρτερούμε… Ας είμαστε, τουλάχιστον όλοι μαζί… σαν φύλακες του Φωτός και την εκ Φωτός Ελπίδα.!!

Εδώ, είναι η Χώρα μας..Υπερασπιζόμαστε τα Ευρωπαικά σύνορα.!!!
Αυστριακός στρατιωτικός της ομάδας COBRA σε Τούρκο αστυνομικό χθες στον Έβρο.!!!
Δεν είναι μια φράση, που επιβεβαιώνει την Ευρωπαική Αλληλεγγύη, είναι μια απάντηση στον Τούρκο αστυνομικό, που δεν μπορεί ν’αντιληφθεί, ότι οι λαοί εκτός από αντιπαλότητα και εχθροπραξίες, μπορεί, να έχουν και συμμαχίες! Συμμαχίες με βάση τις αξίες και όχι αυτό, που ορίζεται, ως” ψυχρό συμφέρον”… Πως να καταλάβει; αφού η δική του Χώρα, δεν θα μπορούσε, ποτέ, να έχει έναν τέτοιο σύμμαχο… Βρείτε μια Χώρα, που θα επιθυμούσε, να υπερασπιστεί την Τουρκία, σε βάση αρχών και αξιών… Από τους Αρμένιους και τους Πόντιους, τους Κούρδους και τους Σύριους… τους Έλληνες και τους Ισραηλίτες…τους Κύπριους και τους Αιγύπτιους, τους Ρώσους και τους Αμερικανούς… Η Τουρκία, εχει εξασφαλίσει την πιο θωρακισμένη μοναξιά.!!Σύντομα οδηγείται στον μοναχισμό του διεθνούς Μοναστηριού της Αγίας Δημοκρατίας και του Οσίου Δικαίου μήπως και σώσει τη Ψυχή της… Ήδη ζει έναν πολιτιστικό αφορισμό και την απαξίωση, από τους λαούς, που θέλει ν’ανήκει. Δεν είναι, η Χώρα, που τα “καταφέρνει”, είναι η Χώρα , που τα “βολεύει”, νομίζει, ότι είναι υπολογίσιμη ζώντας, τον μεγαλοϊδεατισμό της πλάνης… Δεν μας λείπει, προκαλεί τη λύπη…, δεν έχει φθάσει σε κανένα “τέλος”, γιατί δεν έχει κάνει καμμία “αρχή”… Τον μόνο θησαυρό, που έχει, είναι τα Ελληνικά μνημεία της Ιωνίας και ο εκ δυσμών Γείτονάς της… Εδώ είναι η Χώρα μου!! είπε Αυστριακός στρατιώτικός, υπερασπιζόμαστε τα Ευρωπαικά Σύνορα… Καλή σας νύχτα Τούρκοι… μην ανησυχείτε… σας φυλάνε οι Έλληνες…”όνειρα εφιαλτικά”!!!….

 

Ήταν μια ενδιαφέρουσα δοκιμασία η χθεσινή μέρα, για τις ισορροπίες μεταξύ Πολιτείας και Εκκλησίας.Το θρησκευτικό συναίσθημα και η ευθύνη του Πολίτη…Στις Δημοκρατίες δεν συγκρούονται ποτέ!!! Η ελευθερία της Πίστης, της Έκφρασης και των Ιδεών προστατεύονται απόλυτα!!! Προστατεύονται κυρίως, με τη δυναμική της Πνευματικότητας…με τη λογική της διαφύλαξης της Υγείας του Πνεύματος και του Σώματος, για να περιφρουρείται η καλλιέργεια της Ψυχής… Η ισορροπία επετεύχθη, η Σοφρωσύνη υπέταξε τη Λογική και η Λογική τον Ορθολογισμό στη Πράξη… εις δόξαν του Ορθού λοιπόν λατρεμένη Ορθοδοξία… και άξια η των Ελλήνων Πολιτεία.!!!

…και τα παιδιά στο σπίτι…
για πόσο άραγε;..και πως τ’απασχολούμε;…και τι τους λέμε, για την Πανδημία και τ’άλλα που ζούμε…
Σ’αυτά δεν υπάρχουν εύκολες συμβουλές…ακούνε, διαβάζουν, βλέπουν…Ίσως όμως, είναι μια μεγάλη ευκαιρία, να τα οδηγήσουμε, στον πιο αποτελεσματικό νικητή εναντίον του άσκοπου-χαμένου χρόνου…στο βιβλίο!!!
Διαλέγουμε μαζι τους βιβλία, με περιεχόμενο, που τους ενδιαφέρει ή αυτό που θαρούμε, ότι μπορεί να τους ενδιαφέρει..συζητάμε μαζί τους καθ’όλη τη διάρκεια, που διαβάζουν το βιβλίο…τους ζητάμε περιγραφή της ανάγνωσης τους και δείχνουμε , ότι μαγευόμαστε από αυτά , που μας λένε…ενισχύουμε τον λόγο τους και κάνουμε εύκολες ερωτήσεις…Αν η συνταγή πετύχει τότε λίγο πριν το τέλος του πρώτου βιβλίου συζητάμε για την επιλογή του επόμενου…

---

---

… φαίνεται πως η διεθνοποίηση του “κακού” ενώνει τις σκέψεις δηλώνοντας την αδυναμία του “Παντοδύναμου Ανθρώπου”…. γιατί ναναι έτσι ..;;;