Τα μέτρα να χαλαρώσουν… Εμείς ποτέ !!!
Η Ζωή είναι αγώνας… είναι μια διαρκής προσπάθεια εκπλήρωσης προσδοκιών, ονείρων, οραμάτων… Οπλιζόμαστε με δύναμη, αισιοδοξία, θεμιτή φιλοδοξία και προχωράμε… Ο στόχος μας κοιτά κατάματα… μας προκαλεί να τον κατακτήσουμε… πάμε!!!
Τα μέτρα ας χαλαρώσουν… Εμείς ποτέ!!!
Να που έγινε και αυτό…
Πρώτη φορά, η Πολιτική και η Θρησκεία μπήκαν πίσω από την Επιστήμη… Ο ειδικός κέρδισε την εμπιστοσύνη του Λαού… κέρδισε τη συμπάθεια, τον σεβασμό, την αναγνώριση της αξίας της Γνώσης. Η επιλογή δικαιώνεται μέρα με τη μέρα… Το αποτέλεσμα θα υπογράψει περίτρανα την επιλογή… Ας κάνουμε τροφοδότη της αισιοδοξίας την υπομονή και το φως του λυχναριού θα γίνει ήλιος… ήλιος Ελληνικός… ο πιο λαμπερός .!!!
Το Πάσχα πέρασε η δοκιμασία συνεχίζεται…
θα λέγε, όμως κάποιος, ότι σ’ αυτό το Πάσχα, που μας επέβαλε το χώρια.. κερδίσαμε το μαζί !!! Να συνεχίσουμε έτσι…να κάνουμε το « κακό» « καλό»…
Να δώσουμε και τις επόμενες μάχες, σαν αρτιότερος κοινωνικός στρατός… σαν Έλληνες δηλαδή…
Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ… απαιτεί υπέρβαση Θεϊκή…
Η ΣΤΑΣΗ ΖΩΗΣ… απαιτεί υπέρβαση Ανθρώπινη…
Χριστός Ανέστη…!!!!!
Για αυτή την ΙΔΕΑ… που τη λέμε ΜΕΓΑΛΗ
Στους συνεργάτες μας και σε όσους υποστηρίζουν, την προσπάθεια μας, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό… ευχόμαστε «Καλή Ανάσταση», «Πίστη Ελπίδας» και «Δύναμη Μάχης»…Γι αυτά, που η Πατρίδα αξίζει, γι αυτά, που μόνο οι Έλληνες μπορούμε…!!!
Αυτή τη Παρασκευή… που τη λέμε Μεγάλη
Η μέρα, με τα μολυβένια σύννεφα στις καρδιές μας, που λέγε ο Παπαδιαμάντης, γίνεται φέτος ακόμα πιο θλιμμένη, ακόμα πιο κοντινή στη Κοινωνική τραγικότητα, που ζούμε σ’ όλο τον Κόσμο…
Αυτή η Μ.Παρασκευή ξεπερνά την Χριστιανική συμβολική. Απλώνεται, με επινίκια κυριαρχίας, απέναντι στην Υγεία και τη Ζωή στον υπερδύναμο Άνθρωπο σ’όλον το Πλανήτη… Ο Επιτάφιος θρήνος συνομολογείται από κάθε σκέψη και οι ώρες, γίνονται βαριές και αργές, σαν τη συνοδεία, που στην Πατρίδα μας τη λέμε περιφορά…
Ο «εν τάφω» χρόνος, γίνεται χρόνος Ζωής, για να προετοιμάσει την υπέρβαση του θανάτου αύριο τη νύχτα.. Ας το ζήσουμε, έστω και εθιμικά διαφορετικά… αρκεί το άρωμα των λουλουδιών, η φλόγα ενός κεριού, μια προσευχή, έστω προσφέροντας ένα ρόδο που η δύναμη της Πλάσης, θα το κάνει αμάραντο…
Αυτή τη Πέμπτη… που τη λέμε Μεγάλη
Είναι κάτι στιγμές, που το δάκρυ δείχνει την αδυναμία της ψυχής και η συγκίνηση δονεί τις καρδιές, όχι από Θρησκευτικότητα μόνο, ούτε από τις άγονες αιτίες των ανθρωπίνων σχέσεων. Οι καρδιές δονούνται, από το πάθος της ταύτισης με τα του Χριστού πάθη και το μαρτύριο της ανθρώπινης παράνοιας. Το μεγαλείο της ταπεινότητας προσβάλλεται με τον πιο βάναυσο τρόπο, σαν σ ένα ξύλινο Σταυρό, που το σώμα ματώνει και πληγώνεται απ’ το καρφί της αγνώμονης πράξης, από το καρφί της ανθρώπινης μικρότητας… Αντίδραση η συγχώρεση και η θεϊκή συνέχεια υποτάσσεται σε μία λέξη «Τετέλεσται»…
Αυτή τη Τετάρτη …που τη λέμε Μεγάλη….
Τα του Χριστού Πάθη, έχουν μια εξελικτική αφήγηση, απ’τη Θεόπνευστη πέννα των Ευαγγελιστών. Η συμβολική όμως, δυναμική τους, ίσως είναι εφάμιλλη των γεγονότων…
Το Μέγα Ευχέλαιο και η συγχώρεση της γυναίκας, που μυρώνει τα πόδια του Ιησού καθώς και ο Όρθρος της Μ. Πέμπτης, που ακούγεται σήμερα, για τον Μυστικό Δείπνο… αποτελούν την σύνθεση του ψυχικού συναισθηματισμού, που λέγεται συμμετοχή στο «Θείο Μαρτύριο». Μια συμμετοχή με τη μορφή της Εσωτερικότητας και του αυτό κριτικού προβληματισμού… Αν δεν το αισθανόμαστε, ίσως θα πρέπει να ψάξουμε καλύτερα και πιο Χριστιανικά, για να βρούμε έστω και τώρα την Αρχή της ενάρετης Συνέχειας…
Αυτή τη Τρίτη… που τη λέμε Μεγάλη!!!
Ώρες αχρωμάτιστες… ίσως και βαριές, καθώς οι συμβολισμοί των Παθών, παραβιάζουν τη στερεότητα του υλικού και προκαλούν τη πνευματικότητα μας, την ψυχική μας ευαισθησία και τη ταύτιση με τις αλληγορίες των παραβολών και το μεγαλείο της υμνολογίας.
Η παραβολή των Ταλάντων, η παραβολή των δέκα Παρθένων και το μεγαλείο της άφεσης αμαρτιών της Κασσιανής. Ο Χριστός, διδάσκει, φιλανθρωπία, εργατικότητα, συγχώρεση, με την υμνολογία, της Μεγάλης Τρίτης και τον Όρθρο της Μεγάλης Τετάρτης. Λίγο πριν το μαρτύριο μας καθιστά μάρτυρες μιας διδασκαλίας, όχι κατηχητικής, αλλά παραδειγματικής… Μας δίνει την μοναδική ευκαιρία, του να γίνουμε δέκτες της λεκτικής του αποστολικότητας και της πνευματικής του γενναιοδωρίας. Αξίζει να τη στερηθούμε ;
Αυτή τη Δευτέρα… που τη λέμε Μεγάλη!!!
Κάτι τέτοιες ώρες… που οι σκέψεις και οι συμβολισμοί των ιερών κειμένων δονούν τις καρδιές ας ταξιδέψουμε με την δύναμη του εσωτερισμού μέχρι την αρχή του νήματος της ψυχής μας… Ας αρχίσουμε το ξετύλιγμα του μέχρι τη μέρα τη Λαμπρή, που θα μας αγγίξει το μεγάλο Φως… Σήμερα στο μέσο της Νυχτός θα συναντήσουμε τον Νυμφίο ερχόμενο… και λίγο αργότερα στο Νυμφώνα Του θα του ζητήσουμε το φτωχό μου ρούχο, να το αντικαταστήσει με τα στολίδια της ψυχής μας… Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή την μέρα… ακούγεται η προφητεία του Ιωσηφ στον Φαραώ Πετεφρή, ότι τα 7 χρόνια της αφθονίας, θα τα διαδεχθούν 7 χρόνια λιμού. Το λευκό και το μαύρο της Ζωής… Περισυλλογή και προσευχή γι αυτή τη Δευτέρα που λέμε Μεγάλη… και ποτέ δεν ξέρεις αν η τύχη και η Ζωή, θα σου προσφέρει άλλη !!!
